زیره سیاه، که به عنوان یک حبه البرکه (دانه های مبارک) یا گیاه معجزه گر شناخته می شد، توسط گیاه شناسان قدیم به عنوان “گیاهی از بهشت” شناخته می شد. حضرت محمد (ص) روزی فرمودند: «این زیره سیاه شفای همه امراض است جز مرگ» و از این رو در جامعه مسلمانان به «طب نبوی» معروف است.
کتاب مقدس همچنین از زیره سیاه به دلیل خواص درمانی آن یاد کرده و توسط بقراط و دیوسکوریدس آن را به عنوان «ملانتیون» نامیده است. ابن سینا (ابن سینا)، پزشک مشهور قرن دهم و پدر طب مدرن اولیه، در کتاب معروف خود «قانون طب» به چندین ویژگی مفید زیره سیاه برای سلامتی مانند افزایش انرژی بدن و افزایش انرژی بدن اشاره کرده است. بهبودی از خستگی و ناراحتی.
زیره سیاه از دیرباز در سیستم های طب سنتی مانند Unani، Ayurveda، Tibb و Siddha تجویز می شده است و در کشورهای عربی، آسیا، آفریقا و اروپا برای درمان بیماری ها و بیماری های مختلف مانند آسم، برونشیت، روماتیسم، سردرد، کمردرد، فلج، التهاب و فشار خون بالا.
علاوه بر این، کاربرد خارجی روغن زیره سیاه دارای ارزش ضد عفونی کننده و بی حس کننده موضعی است. این روغن همچنین به صورت موضعی برای آبسه های بینی، ارکیت، مفاصل متورم، و برای درمان بیماری های پوستی مانند تاول و اگزما استفاده شده است. زیره سیاه در مقبره توت عنخ آمون فرعون مصر پیدا شده است. تمدن مصر باستان از زیره سیاه به عنوان ماده نگهدارنده در فرآیند مومیایی کردن استفاده می کرد.احتمالاً به دلیل اثرات ضد باکتریایی و دفع حشرات آن.
ترکیبات فیتوشیمیایی زیره سیاه بسته به مناطق رشد، مرحله بلوغ، روش های فرآوری و تکنیک های جداسازی متفاوت است. فیتوکمیکال‌های زیست فعال زیره سیاه، که متابولیت‌های ثانویه اصلی و فرعی را تشکیل می‌دهند، به کلاس‌های شیمیایی مختلف طبقه‌بندی شده‌اند.
تیموکینون (TQ) و مشتقات آن مانند کارواکرول، 4-ترپینئول، α-پینن، تیمول، تی آنتول، تیموهیدروکینون (THQ)، دیتیموکینون، پی سیمن، سسکوی ترپن لانگفولن و چندین ترکیب دیگر، ترپنوئیدها و ترپنوئیدها را تشکیل می دهند. خانواده، که گروه شیمیایی عمده زیره سیاه است (شکل 2A). تطبیق پذیری ویژگی های دارویی زیره سیاه عمدتاً به دلیل وجود اجزای کینین است که شایع ترین آن TQ است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.