استفاده موضعی یک راه تجویز مهم برای داروهایی است که نیاز به اثر موضعی روی پوست دارند، بنابراین از جذب سیستمیک و عوارض جانبی آنها جلوگیری می شود. Rosmarinus officinalis L. (Syn. Salvia rosmarinus Spenn.)، که عموماً به عنوان رزماری شناخته می شود، گیاهی معطر با برگ های سوزنی مانند متعلق به خانواده Lamiaceae است.
رزماری تازه دارای خواص درمانی است و در صنایع طب عامیانه، داروسازی و آرایشی و بهداشتی، عمدتاً به دلیل خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی که به وجود اسیدهای کارنوسول/کارنوزیک و اورسولیک نسبت داده می شود، استفاده شده است. کاربرد درمانی رزماری برای درمان بیماری های التهابی مورد بررسی قرار گرفته است.
با این حال، کاربردهای دیگری مانند التیام زخم و درمان سرطان پوست و مایکوز، در میان سایر موارد مورد مطالعه قرار گرفته است. رزماری علاوه بر مصارف درمانی، کاربردهای بالقوه ای در فرمولاسیون های آرایشی و بهداشتی و درمان بیماری های پاتولوژیک و غیر پاتولوژیک مانند سلولیت، آلوپسی، آسیب اشعه ماوراء بنفش و پیری دارد. هدف این بررسی بررسی انتقادی کاربردهای موضعی رزماری موجود در ادبیات است و در عین حال اطلاعات مربوطه را برای توسعه فرمول‌های موضعی ترکیبات فعال زیستی آن ارائه می‌کند.
استفاده از داروهای گیاهی برای درمان طیف گسترده ای از بیماری ها و/یا اصلاح حالت های غیر پاتولوژیک در سراسر جهان افزایش یافته است. مشخص است که متابولیت های ثانویه گیاهان دارای اثرات درمانی هستند. بسیاری از آنها در درمان بیماری های مختلف مانند چاقی و بیماری های مغزی و بیماری های پوستی و همچنین در درمان حالات غیر پاتولوژیک مانند پیری استفاده شده اند.
رزماری دارای خواص درمانی است و در طب عامیانه به عنوان یک داروی خوراکی برای تسکین قولنج کلیوی، دیسمنوره و اسپاسم عضلانی استفاده شده است. رزماری دارای فعالیت های ضد قارچی، ضد ویروسی، ضد باکتریایی، ضد التهابی، ضد تومور، ضد ترومبوتیک، ضد درد، ضد افسردگی، ضد زخم و آنتی اکسیدان است.
چندین کاربرد دارویی برای R. officinalis شناسایی شده است، مانند درمان اختلالات مرتبط با سیستم عصبی، قلبی عروقی، دستگاه گوارش، دستگاه تناسلی، قاعدگی، کبدی و تولید مثل و با بیماری های تنفسی و پوستی. رزماری به دلیل خواص متنوعی که دارد به طور گسترده در صنایع غذایی و آرایشی استفاده شده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.